29 اسفند 1402

شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان مجمع الجزایری مغلوبه نفاق

خبر راست/ محمد رسول محمدپور

گویا این روزها فعالین سیاسی ما به واژه شورا در هر شکل و قالبی آلرژی مزمن یافته و کما فی السابق هر جا سخن از شورا و کار گروهی می آید به جای پرداختن به تعریف حقیقی و مفهوم اصلی عملکرد شورایی، شاهد تقابل و حتی عناد بین افراد هستیم و متاسفانه در این بین طیف اصلاح طلب، از حیث غوطه وری در این تناقضات(بر لب کلامی و در دل مرادی دیگر) ید طولایی داشته و در تبدیل فرصت به تهدید و به قول معروف خودزنی کم کم صاحب سبک گردیده است.

دگر عادت کرده ایم که در هر بزنگاه و برهه حساسی که باید دور هم جمع شده و با دل در گرو آرمان مشترک نهادن، اتفاقی بزرگ رقم بزنیم عده ای از هر نکته و مسئله ای دستاویز ساخته و مسیر را غرق در فضای غبارآلود کرده و سرعت و کیفیت تصمیمات را فرسنگ ها دورتر از تعامل، همدلی و هم افزایی در فضای تنش آلود به پایین ترین سطح ممکن تنزل میدهند و در سکوت مرگبار دلسوزان جریان اصلاحات تَکرار، تَکرار و تَکرار این اتفاق به تیشه ای تبدیل شده که در ولع ضربه به ریشه سبز ما سیری ناپذیر است..!

نکته جالب و قابل توجه حضور پای کار و اصرار اغلب قریب به اتفاق دوستان مدعی و جان بر کف اصلاحات در یک پای ثابت این جنجال هاست که همیشه از اصل غافل بوده و به دنبال اسبی برای سواری هستند و برخلاف سینه دری های ظاهری که برای این اندیشه از خود به نمایش می گذارند به موریانه هایی تبدیل شده اند که گویی تا ریشه این درخت را پوک و بی جان نکنند دست از حماقت های هدفمند خود نخواهند کشید.

این روزها و پس از شکل گیری شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان گیلان شاهد بروز اختلافات شدیدی از درون این شورا در همین ابتدای راه هستیم و این استقبال زودهنگام از اختلافات در این سطح عیان و آشکار با توجه به تجارب گذشته خبر از روزهای نه چندان آفتابی پیش رو میدهد و پیش از هر نکته دیگری برایمان یادآور این موضوع است که در حوزه آموزش در احزاب با چالش های بزرگی روبرو هستیم و رفتار و منش حزبی در بین برخی ها که مدعی کار تشکیلاتی هستند در پایین ترین سطح ممکن رعایت نمی شود و این اولین پاشنه آشیل برای جریان اصلاح طلب محسوب می گردد.

برای تحلیل شرایط موجود باید از هر دو طرف به موضوع نگاهی جامع داشت:
از یک سو به زمان و نوع بیان اعتراض جمعی از دوستان که البته دغدغه هایشان در محتوا بر حق بوده و ساختار رای گیری و انتخاب اعضا را هدف انتقاد قرار داده اند نقدی اساسی رواست که چرا با وجود تجارب گذشته این دغدغه ها زودتر مطرح و پیگیری و معایب کار پیش بینی و اصلاح نگردیده است؟
آیا در این برهه دامن زدن به اختلافات مشکلی از جریان اصلاحات را برطرف میسازد؟
طرح موضوع در این ابعاد و اینگونه لخت و عریان چه هزینه ای برای جریان مطبوع داشته و چه تبعاتی در ادامه راه خواهد داشت؟
شکل، ابعاد و ابزار اعلام گلایه ها میباشد که به هیچ وجه در قاموس هیچ حزب، طیف و یا حتی گعده سیاسی نمی گنجد و اگر فرد غیر مطلع ای به موضوع وارد شود این حجم از آشوب های عیان را قطعا حربه طیف رقیب ارزیابی خواهد کرد..

از سوی دیگر تشکیل احزاب ولو یک یا چند نفره و حضور آنها در صحنه به طور حتم در آینده بستر را جهت فعالیت بیشتر افراد در قالب تشکل های سیاسی و مدنی فراهم می کند و افزایش این احزاب امری اجتناب ناپذیر است و موافقین حضور آنها در شورای سیاستگذاری حضور حداکثری و توجه به کمیت ها را اولویت خود برای ادامه فعالیت های سیاسی میدانند.
مشهود است هر دو طرف مناقشه لااقل در کلام مدعی منفعت عمومی و حزبی هستند و برای پافشاری بر موضع خود دلایلی را تامین می کنند همین موضوع برای عدم علنی ساختن هر نوع اختلافی با این مضمون کافیست چرا که کمترین اتفاق در یک طیف سیاسی حل این قبیل اختلاف نظرها و ایجاد وحدت رویه در بین منتسبین است لیکن اتخاذ برخی مواضع تند، بکارگیری ادبیات تخریب به جای نقد و بر کوس اختلافات کوبیدن کنشی مسموم و نافی وحدت رویه میباشد که متاسفانه در روزهای اخیر شاهد آن هستیم.

دوستان به کجا چنین شتابان؟؟؟
مدتهاس که از آن طرف بام سقوط میکنیم و غافلیم…
این ریسمان سیاه و سپید ماری خوش خط و خال است که هر چند صباحی با سواستفاده از فضای نفاق حاکم بین ما سر بیرون آورده و پای سفر ما را لنگ نیش های خود می کند! کی و کجا قرار است یک بار برای همیشه اولویت را بر وحدت گذاشته و درون خانواده و با منطق و عقلانیت مشکلات این جریان مردمی حل شود؟
آیا افراد جامعه وقتی فقدان توانایی حل مشکلات درونی را در فعالین اصلاح طلب در این حد مشهود دیده و شعله اختلافات از دور دست این طور عیان است دیگر امیدی به فردای کشور با این اندیشه سیاسی خواهند داشت؟؟

حضور و فعالیت شورای سیاستگذاری با هر کیفتی نیاز امروز اصلاح طلبان در فضای سیاسی میباشد و باید با تمام توان و ظرفیت از لحاظ کمی و کیفی اصلاحو تقویت گردد لیکن این میل به اصلاح ساختار نباید هدف پیش رو را به حاشیه برده و مشکلات و اختلاف نظرها را به متن پررنگ این روزها تبدیل کند چرا که قطعا این گونه بازی در زمین حریف ما را به ناکجا آباد خواهد کشاند.

محمدرسول محمدپور

اشتراک گذاری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *