خبرراست/کیوان بهمنش

خانه تکانی بهاری یا ناپایداری رفتاری !!!؟؟؟

تغییرات پی در پی مدیریتی در سطوح مختلف سازمان‌ها ، از آنجا که یک دوره فترت کاری ایجاد می‌کنه و با نوعی بی‌هنجاری یا بلاتکلیفی سازمانی همراهه ، بی شک برخی تنش‌های درون سازمانی رو دامن می‌زنه که متاسفانه علاوه بر هزینه های آشکاری چون کاهش کارایی و اثربخشی ، هزینه های وحشتناک پنهانی دارد که باید متخصص واقعی حوزه های علوم رفتاری باشی تا عارضه های پنهان این سوء تدبیر را دریابی و نه اقتصاددان خود اقتصاددان پندار !
کارکنان در شرایط بی‌هنجاری سازمانی از یک سو ، نظم و نظام روابط کاری قبل رو متزلزل و پایان‌یافته می‌بینند و از سوی دیگر هنوز قاعده و نظم جدیدی نیز مستقر نشده که بتوانند بر مبنای آن زندگی کاری و شغلی خود رو تنظیم کنند. به همین دلیل بیشتر کارکنان در وضعیت رهاشدگی و بلاتکلیفی و فقدان هنجار قدرتمند سازمانی ، هنجارهای شخصی و فردی رو ملاک و مبنای زندگی کاری قرار می‌دهند که منشاء بسیاری از تنش‌هاست.

در شرایط بی‌هنجاری سازمانی ، کارکنان براساس تصورات و برداشت‌های خود از روحیات، دیدگاه‌ها و توانایی‌های مدیران آینده دست به اقدامات مختلف و متفاوتی می‌زنند. برخی تلاش می‌کنند با اعمال و اقداماتی جایگاه سازمانی خود رو در آینده تثبیت کنند . این قبیل اقدامات از طرح ایده‌های جدید و طرح‌های بدیع تا حبس یا پخش اطلاعات درون سازمانی و حتی تخریب همکاران و رقبای احتمالی رو شامل می‌شود.
برخی دیگر بی سامانی و ضعیف شدن سیستم‌های کنترل و نظارت در دوره فترت رو فرصتی مناسب برای برخی تخلفات اداری یا سوء استفاده‌های نامشروع از اموال سازمان می‌بینند.

گروهی دیگر که تصوری منفی یا نامطلوب از مدیران آینده دارند، کنج عزلت گزیده و انزوا و گوشه‌گیری پیشه می‌کنند.
گروه‌های دیگر به فکر اتحاد و اتفاق‌های جدید با تیم احتمالی همکاران مدیران آینده می‌افتند و دوستی و روابط جدید کاری ایجاد می‌کنند که خود منشاء مرزبندی‌ها و خط مشی‌های درون سازمانی و تنش‌های دیگر می‌شود.
گروهی نیز که مدیریت آینده را مغایر با منافع خود ارزیابی می‌کنند راه تخریب منافع سازمانی رو در پیش می‌گیرند.

همه این فعل و انفعالات که در فقدان ثبات در سازمان رخ می‌دهد ؛ گروه‌های مختلف کارکنان سازمان رو در برابر یکدیگر یا در برابر سازمان قرار می‌دهد و محیطی پرتنش رو ایجاد می‌کند.
آری نام نهادن خانه تکانی بهاری بر یک سوء رفتار مدیریتی که نشان از بی تدبیری محضی که این روزها به یک طنز تلخ تبدیل شده است ، دارد ، نامگذاری بی مسمایی است و شوربختانه عواقب سنگین این بی تدبیری را مردمان مهربان و صبور یک شهر با دور شدن لحظه به لحظه از فرصتهای توسعه و عقب افتادن از شهرهای درجه دو و سه خواهند پرداخت …

وحی آمد سوی موسی از خدا                             بنده ما را ز ما کردی جدا
تو برای وصل کردن آمدی                                   نی برای فصل کردن آمدی

❌ پ ن : معتقدم درک دو بیت آخر در مدیریت سرمایه های انسانی در سازمان بسیار دارای اهمیت است!

خبر راست : انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.

شماره خبر 1118 - 2017/04/07